Ana (1906), Maksim Gorki'nin en önemli eserlerinden biridir ve Rusya’da devrim öncesi işçi sınıfının hayatını, bilinçlenme sürecini ve sosyalist düşüncelerin yayılmasını konu alır. Roman, baş karakter Pelageya Nilovna'nın (yani "Ana"nın) çevresinde gelişir. Pelageya, önce zor bir hayat sürerken, oğlu Pavel'in işçi hareketine katılmasıyla bambaşka bir dünyaya adım atar. Başlangıçta korku ve endişe içinde olan Ana, zamanla oğlunun ideallerini benimser ve kendisi de bir devrimci olur.

Roman, bireysel bir annenin, toplumun "anasına" dönüşme sürecini; korkudan özgürlüğe, bilgisizlikten bilinçli mücadeleye evrilişini anlatır. Bu açıdan Ana, sadece bir anne-oğul hikâyesi değil, aynı zamanda bir sınıfın ve bir ideolojinin doğuş hikâyesidir.

Maksim Gorki'nin "Ana" romanı, bireysel değişimin kolektif bir direnişe dönüşebileceğini çok etkileyici bir şekilde gösteriyor. Ana karakteri Pelageya'nın dönüşümü, insanın umut ve dayanışmayla nasıl güçlenebileceğinin en duygusal örneklerinden biri. Gorki'nin dili yalın ama etkileyici; karakterleri derin ve inandırıcı. Özellikle işçi sınıfının çaresizliğini, örgütlenme ihtiyacını ve dayanışmanın önemini sade ama vurucu bir üslupla işliyor.

Bana göre Ana, yalnızca bir devrim romanı değil, aynı zamanda insanlık ve özgürlük üzerine yazılmış evrensel bir eser. Ana karakterinin duygusal derinliği, onu sıradan bir "devrimci roman" olmaktan çıkarıp, her yaştan okuyucuya ilham verebilecek bir hikâyeye dönüştürüyor.

Bu romanı okurken şunu çok hissettim: Değişim korkutucu olabilir, ama en büyük güç, cesarete sahip çıkmak ve adım atmaktır.