Phoebe MacNamara, Savannah Polis Teşkilatı’nda kriz müzakerecisi olarak çalışan, keskin zekalı, güçlü bir kadındır. Görevi, rehine durumlarında soğukkanlılıkla pazarlık yapmak, şiddet olaylarını sakinleştirmek ve insanların hayatını kurtarmaktır. İşinde profesyonelliğiyle takdir toplar; ancak evdeki hayatı onu bir o kadar yorar.

Evde ise Phoebe’yi farklı bir mücadele beklemektedir: Annesi agorafobiktir — evden çıkamaz, yıllar önce yaşadığı bir travmadan sonra dünyayla bağını koparmıştır. Babaları, çocukken terk etmiştir. Phoebe, hem annesinin hem küçük kızının sorumluluğunu taşıyan, geçmişin yükünü omuzlayan bir kadındır. Ailede bir de ablası ve her şeye karışan baskıcı kuzeni vardır. Tüm bu dinamikler, Phoebe’nin duygusal dünyasını daraltmış, kendisine özel alan bırakmamıştır.

Bir gün bir rehine krizini başarıyla çözdükten sonra Duncan Swift adında bir adamla tanışır. Duncan, etkileyici, zeki, sempatik bir iş insanıdır. Phoebe’ye ilk görüşte ilgi duyar. Başta Phoebe bu ilgiyi mesafeli karşılasa da, Duncan’ın sabrı ve anlayışı sayesinde aralarında güçlü bir bağ oluşur. Duncan, Phoebe'nin hayatına aşkı, sıcaklığı ve yeniden güveni getirir.

Tam her şey rayına oturuyor derken, Phoebe'nin hayatı gizemli bir düşmanın tehdidiyle sarsılır. Biri, onu korkutmak ve yok etmek istemektedir. Önce küçük tehditlerle başlayan olaylar, zamanla hayatını ve çevresindekileri hedef alan ciddi saldırılara dönüşür. Tehlike büyürken, Phoebe hem ailesini hem de hayatındaki yeni sevgiyi korumaya çalışır.

Nora Roberts, bu romanında yalnızca bir aşk hikâyesi anlatmıyor; aynı zamanda güçlü bir kadının içsel savaşını ve hem özel hem mesleki cephede verdiği mücadelenin portresini çiziyor. Phoebe, dışarıdan bakıldığında güçlü, kendine hâkim, başarılı bir kadın. Ancak evin kapıları ardında bastırdığı bir çığlık taşıyor. Geçmişin travmaları, yarım kalmış çocukluk, sorumlulukların ağırlığı onu kemiriyor. Ve en önemlisi: sevgiye karşı duyduğu korku.

Duncan Swift karakteri, tipik bir "kurtarıcı erkek" olmaktan uzak. Roberts, onun sayesinde Phoebe’nin zayıflıklarını görmesine, yeniden güvenmeyi öğrenmesine alan tanıyor. Duncan, Phoebe’yi değiştirmiyor — sadece onun kendisi olmasına izin veriyor. Bu yönüyle ilişkileri gerçekçi ve etkileyici. Zor zamanlarda sevmenin ve destek olmanın ne demek olduğunu çok güçlü bir şekilde hissettiriyor.

Kitabın polisiye yönü de oldukça başarılı işlenmiş. Tehdit unsuru tahmin edilebilir olsa da, bu unsur karakter gelişimini ve hikâyedeki gerilimi artırmak için güzel dengelenmiş. Tempo yer yer yükseliyor ama asıl vurucu olan, Phoebe’nin psikolojik derinliği.

Ayrıca annesiyle olan ilişki çok katmanlı: bir yandan kızgınlık, diğer yandan empati. "Kimin kimi kurtardığı belli olmayan" bir anne-kız ilişkisi var. Bu duygusal yoğunluk, romana ayrı bir gerçekçilik ve duygu derinliği katıyor.

Aşk, tehlike, aile ve içsel yüzleşme dolu bir roman. Eğer hem duygu hem gerilim yüklü kitaplardan hoşlanıyorsan, Phoebe’nin hikâyesi seni içine çekecek.