Eski bir finans çalışanın anı defteri ;

Part 1;

Zordur finans sektöründe çalışmak , iyi bilirim , 27 yıl tozunu yuttum hem şube hem de gm koridorlarının..

O vitrinde gördüğünüz hem erkek hem kadın çalışanların bakımlı halleri sizi aldatmasın. Onlar makyajımızdı ..Görüneni parlatma , içteki ruhun çöküşünü belli etmeme olayı. Makyaj demişken bankaya girdiğim ilk yıllarda ki bir anımı anlatayım...Anı defterimizin ilk anısı bu olsun..

Gencim, içim kıpır kıpır...İlk şubem..Heyecanlıyım, herşeyi öğrenmek istiyorum, her detayı yakalamak istiyorum ..İstiyorum da ne mümkün bankacılıkta...Neyse konuya geleyim..

Bir arkadaşım var birlikte çalıştığım bende yaşça biraz büyük. Sabah birlikte işe geldik çünkü aynı mahallede otuyorduk.Eşiyle şehir dışında bir düğüne gidecekti , sabah gelir gelmez müdürden izin aldı.Lafı çok uzatmadan esas olaya gelelim. O gün ilerleyen saatlerde bir trafik kazası olduğu ve arkadaşımızın öldüğü haberi geldi. 

Yaşanan sürece hiç girmiyorum gerek yok . Yıllar geçse de silinmeyen bazı yaraların tekrar kanatılmasına hele hiç gerek yok.

3 gün geçti geçmedi ... hala iş devam tabi ki ..ve müdürüm benim yanıma gelip .. yakın olduğunuzu biliyorum ama ölen öldü kalan sağlar bizimle. Yüzüne gidip biraz renk verir misin ? dedi.

Ve ben makyajımı yapıp tekrar işime devam ettim.

Şimdi...... biz sanatçı değiliz ve halka mal olmuş insanlar gibi ...özel hayatta ne yaşanırsa yaşansın sahne kapanmaz mantığı mı gütmeliydik.

İş zaten devam ederken benim rimelim miydi konu? Ya da rujum ?

yorum yok....................

siz de var mı?

haydi finansçılar ... bu sektörün mazlumları yazın yorumlarınızı bana....

bu ilk yazımız devamı her hafta bloğumda olacak.......